Leiden-Zuidwest is een goed voorbeeld van een naoorlogse uitbreidingswijk. Het eerste ontwerp voor Zuidwest uit 1948 ging nog uit van de tuinstadgedachte. Het uiteindelijke plan uit 1959 was vooral gebaseerd op de rationele stedenbouw van CIAM. In deze beide stedenbouwkundige visies speelt collectief groen een belangrijke rol. 
Nu wordt Zuidwest opnieuw ontwikkeld met als thema: “Mozaïek Zuidwest, wijk vol kansen”. Eén uitgangspunt is het versterken en toegankelijker maken van de onbebouwde ruimte in de wijk [“het inversiemozaïek”]. Opvallend is dat aan het groen geen programma wordt verbonden. Dit lijkt een gemiste kans. De plek waar buurtbewoners elkaar ontmoeten is de openbare [groene] ruimte. Door hieraan een gemeenschappelijke betekenis te geven kan een nieuwe stadsnatuur ontstaan die de saamhorigheid van de buurtbewoners bevordert en de levendigheid van de wijk verrijkt. De ‘buurtmoestuin’ is hiervan een fantastisch voorbeeld.
[samples van: Zedz, Banksy, Dirk van den Bosch [mostag], Georg Noordanus/Hendrik-Jan Kldeweij, Maarten van Maanen, Swok, Delta-Marc Maurer-Zedz, CICP, ea, klik op de foto voor een vergroting]
Dat is slecht nieuws voor de volkstuinders en voor de natuur in de stad. Natuurlijk blijft de berm wel groen. Vanwege milieueisen is bouwen daar niet mogelijk. Maar echt gebruikt wordt de grond niet meer. Dat is jammer en niet nodig. In Londen is een initiatief om ‘lege’ stukken grond te gebruiken voor urban farming. Bewoners van Londen worden door de organisatie 
Goed kijken en je ziet overal om je heen, zoals langs het spoor, geschikte plekken voor de nieuwe manier van volkstuinieren.
Koen Haer
leidseruimte
Walter van Peijpe
LEIDSE RUIMTE 