Categorie archief: Hergebruik

Uniek Leiden: de Meelfabriek

Al sinds 1988 staat de mooie Meelfabriek in het oosten van Leiden te verpieteren. Dat is dus zo lang als ik mij kan herinneren. Ik kende de fabriek van buiten doordat ik er vaak langs fietste, van binnen had ik hem wel eens gezien in een kinderserie (“Dag juf, tot morgen”). Daar speelden kinderen in de transportkokers van het graan, die dwars door het hele gebouw lopen. In mijn dromen stelde ik me voor hoe mijn zusjes en ik daar samen speelden. Graag wilde ik het gebouw met eigen ogen zien.

Afgelopen najaar was het zover. Wat een imposant gebouw! Het is bijna geheel uit gewapend beton opgetrokken, en zal de komende honderden jaren stevig blijven staan. Zonde om dit te slopen, ook was daar jarenlang wel sprake van. Hieronder een foto-impressie:

SAMSUNGSAMSUNG SAMSUNG SAMSUNG SAMSUNG SAMSUNG SAMSUNG SAMSUNG SAMSUNG SAMSUNG SAMSUNG SAMSUNG

 

 

 

 

 

 

 

DeMeelfabriek is een verzameling van 13 industriële gebouwen die samen één van de grootste meelfabrieken van Nederland vormden.  Ergens nu, voorjaar 2013, zou begonnen worden aan de transformatie. Er komt van alles, waaronder een wellnesscentre, kantoorruimte en appartementen die in alle hipheid “lofts” genoemd worden. Uiteindelijk zullen mensen er wonen, werken, leren, recreëren, cultuur snuiven en winkelen. Buurtactiviteiten, kinderdagverblijven, restaurants en cafés, gespecialiseerde winkels en winkels voor de alledaagse boodschappen vinden er hun plek. Er komen grote open en overdekte terreinen, nieuwe parken (Singelpark!) en een nieuwe haven. Het klinkt als gentrificatie ten voeten uit, maar hopelijk met genoeg ruimte voor álle Leidenaars.

De ambities liggen hoog. Na 25 jaar is het tijd voor de transformatie! Recessie of niet, let’s get started! Laat de Meelfabriek stapje bij beetje de toekomst krijgen die ze verdient. En laat alle Leidenaars, hip of ouderwets, jong of oud, creatieve klasse of niet, van haar schoonheid genieten. Ik zie het al voor me.

Prescillia van Noort (@PrescilliavN)

Leestip: Transformatie van kantoorgebouwen

Transformatie van kantoorgebouwen, het is de titel van een boek en dit sluit precies aan bij waar wij op dit moment als werkgroep mee bezig zijn. Een aantal leden van de werkgroep hebben dit boek aangeschaft en nu heb ik er een geleend om mij beter te informeren over het onderwerp.

Het is mooi om te zien dat de problematiek die het boek aanhaalt ook al in onze werkgroep ‘Ruimte” besproken zijn. Dat betekend voor mij zelf in ieder geval dat we op de goede weg zijn. Er moet een breed publiek aangesproken worden, beleggers, ontwikkelaars, corporaties, ontwerpers, adviseurs, bouwers en toekomstige gebruikers. Hier zijn wij in Leiden in “het klein” ook mee bezig. Ook geven de schrijvers van het boek een aantal doelen. Twee van deze doelen wil ik er even uit lichtten: Verbinden, bruggen slaan tussen de kantorensector en de woningsector en partijen zoals overheden, bouwers en adviseurs. Mensen bij elkaar brengen zodat de betrokken partijen met elkaar aan de praat raken. Het klinkt voor de hand liggend maar u zult zich verbazen hoe weinig contact er onderling wel niet is. Enthousiasmeren, aantonen dat transformatie mogelijk is en aantrekkelijke huisvesting kan opleveren en bijdraagt aan upgrading van gebieden en een functiemix van wonen, werken en recreëren oplevert. Transformatie is mogelijk! Er zijn al een aantal goede projecten te vinden. Neem bijvoorbeeld eens een kijkje op: http://www.woneninkantoren.nl/projecten/

Koen Haer

Reclame voor duurzaam bouwen

Bij duurzaam bouwen is nog erg veel mogelijk. IGLEO geeft hier een goed voorbeeld van. Ze maken gebruik van een  modulair stapelbouwsysteem waarmee lichtgewichtmuren kunnen worden geconstrueerd. Door ‘blokken’ piepschuim te stapelen, zoals u dat met bijvoorbeeld LEGO gewend bent, kan een muur worden geconstrueerd. Als de ‘blokken’ gestapeld zijn wordt de muur  ‘nagespannen’ met staaldraad, dat door het centrum van de muur wordt gevoerd. Doordat het systeem zo licht is in vergelijking met een houtconstructie of zeecontainer kan IGLEO goed functioneren als casco voor tilbare bouwwerken.  Tevens zorgen de piepschuimblokken voor een goede isolering en een snel en veilig bouwproces. Het grote voordeel van deze methode is dat je alles wat je bouwt makkelijker weer uit elkaar kunt halen en de materialen kunt hergebruiken. Het toppunt van duurzaamheid. Kijk voor meer informatie op www.IGLEO.com .

Een goed geisoleerd en uitbreidbaar bedrijfsverzamelgebouw

 Inmiddels staat er een demohuis op het adres Termietergouw 1, Zunderdorp (gemeente Amsterdam). Op 19 april en 22 april is het mogelijk tussen 12:00 uur en 19:00 uur deze te bezichtigen.  Graag van tevoren even aanmelden bij Sven@IGLEO.com.

Door: Koen Haer

Stichting ‘LeidsHout’

Foto: Emile van Aelst

Leiden heeft een probleem met bomen. We kappen er teveel en we planten er te weinig terug. Afgesproken is dat gekapte bomen één op één gecompenseerd worden met nieuwe bomen ergens anders in de stad. Financieel is deze regeling afgedekt in het bomenfonds. Hierin zit inmiddels een flinke hoeveelheid geld die niet gebruikt wordt. GroenLinks Leiden stelde hier op 25 maart 2011 schriftelijke vragen over aan het college. GroenLinks wilde graag weten hoeveel bomen er nog gecompenseerd moeten worden en hoeveel geld er in het bomenfonds zit. Eerder, bij de behandeling van de Bestuursrapportage 2010, werd een motie van de ChristenUnie met algemene stemmen aanvaard. Deze motie verzoekt het college om voor de behandeling van de jaarrekening 2010 met een nieuw plan van aanpak te komen voor het niet functionerende bomenfonds. De gemeente heeft dus nog tot juni 2011 de tijd om met een goed voorstel te komen. Ik wacht in spanning af.

Maar naast bovenstaande ‘boomcompensatiezorg’ heeft de ontbossing van Leiden ook een andere interessante component: wat gebeurt er eigenlijk met de gekapte bomen? Mijn vermoeden is dat deze in de versnipperaar terecht komen. En dat is natuurlijk zonde. Veel gekapte bomen zijn prima bruikbaar als leverancier van ‘stadshout’. Hergebruik van stadsbomen is niet alleen duurzaam maar ook goed voor de locale economie. Amsterdam heeft inmiddels een Stichting Stadshout en ook in Utrecht, Groningen en Den Haag zijn initiatieven die het gebruik van ‘stadshout’ als duurzaam bouwmateriaal ontdekt hebben. Het wachten is nu dus op Leiden. Sloopbomen hebben we genoeg en er zit zat geld in het bomenfonds om een ‘Stichting LeidsHout’ te ondersteunen bij de oprichting.

Lees hier meer over ‘stadshout’

Walter van Peijpe

Dan maar kwaadschiks!!!

Tevergeefs heeft ‘LeidseRuimte’ via bedrijfsmakelaardij Barnhoorn contact gezocht met de eigenaar van het leegstaande kantoorpand aan de Verbeekstraat 19-21. ‘Ons Kantoor’, een onderzoek naar de mogelijkheden van herontwikkeling van dit leegstaande kantoor, is helaas in een vroeg stadium op niets uitgelopen. Hier zijn we dus gestuit op één van de problemen die zich voordoen bij herontwikkeling van leegstaande kantoren: een ongeïnteresseerde eigenaar die niet de intentie heeft om ook maar iets te doen aan zijn leegstaande vastgoedportefeuille. Waarschijnlijk tevergeefs, blijft hij hopen op een nieuwe huurder en dus staat er aan de Verbeekstraat 6100 m² kostbare ‘LeidseRuimte’ leeg.

Helaas heeft ‘LeidseRuimte’ niet de bevoegdheden voor het bestrijden van leegstand, die de Leidse wethouder Bereikbaarheid, Financiën en Economie, Robert Strijk wel heeft. In dit geval zou hij namelijk een leegstandsverordening kunnen opstellen. Dat hoeft hij niet te doen voor de hele stad, zoals soms wel gedacht wordt. Dat zou een onwerkbare situatie opleveren. De ‘Wet kraken en leegstand’ geeft de wethouder echter de mogelijkheid een werkingsgebied voor de leegstandsverordening in de gemeenteraad te laten vaststellen, bijvoorbeeld voor de Verbeekstraat. De eigenaar van Verbeekstraat 19-21 is dan verplicht de leegstand van het gebouw te melden aan het college [als die leegstand langer duurt dan zes maanden]. Verbeekstraat 19-21 wordt hierna op een leegstandlijst geplaatst en de gemeente moet met de eigenaar overleggen over het gebruik van het gebouw. Weigert de eigenaar mee te werken dan kan het college een leegstandsbeschikking vaststellen. Het college kan hierna een gebruiker voordragen aan de eigenaar van Verbeekstraat 19-21, als het leegstaande kantoor in de leegstandbeschikking is aangewezen als geschikt voor gebruik. De eigenaar is dan verplicht de voorgedragen gebruiker binnen drie maanden na de voordracht, een overeenkomst aan te bieden tot ingebruikname van het gebouw.

In de commissievergadering Ruimte en Regio in februari heeft wethouder Strijk toegezegd om leegstand van kantoren in Leiden te gaan bestrijden. Als het goed is bestudeert op dit moment een Leidse leegstandsmanager de situatie op de Schipholweg, waar inderdaad een enorme hoeveelheid m2 kantoren leegstaat. Ook hij zal waarschijnlijk in eerste instantie, net als ‘LeidseRuimte,’ proberen in gesprek te komen met vastgoedeigenaren op de Schipholweg. De laagstandsverordening houdt Strijk nog even op zak. In september wordt het Leidse leegstandsbeleid in de commissievergadering geëvalueerd. ‘LeidseRuimte’ hoopt natuurlijk dat de leegstandsmanager met een succesverhaal komt en dat een aantal vastgoedeigenaren wil meewerken aan de herbestemming van hun verouderde kantoren. ‘LeidseRuimte’ denkt immers dat het beste resultaat te behalen is als eigenaar, nieuwe gebruikers, overheid en architecten op vrijwillige basis samenwerken aan de herbestemming. Komt de leegstandmanager echter met lege handen thuis dan vindt ‘LeidseRuimte’ dat de wethouder voor de Schipholweg een leegstandsverordening zou moeten opstellen. Een voorbeeldverordening kan hij zo  downloaden op de site van de VNG. Daar staat ook het dossier “HANDREIKING
Leegstand te lijf
” over lokaal leegstandsbeleid. O ja, en dan moet de wethouder ook maar meteen voor de Verbeekstraat een leegstandsverordening opstellen.

door: Walter van Peijpe