Tagarchief: schoon

Zouden we meer belasting mogen betalen?

Met enige regelmaat constateer ik dat het ergens erbarmelijk mee gesteld is. Voorbeelden hiervan in de openbare ruimte zijn: zwerfafval op staat, niet-duurzame bouwprojecten en een herinrichting zonder groen (omdat het volgebouwd moet om het project te bekostigen). Ook op sociale gebieden constateer ik dit regelmatig, zoals in de bejaardenzorg, onderwijs en asielverlening. Mijn conclusie is telkens vooral dat we er blijkbaar niet meer geld over hebben om deze zaken echt goed te laten regelen en dat we daardoor met te weinig, incapabele of lanterfantende ambtenaren zitten. Meer mensen inhuren is duur, professionals inhuren nog duurder en mensen ontslaan is al helemaal prijzig (zeker als je ze eerst jaren hebt laten lanterfanten). Nu het geld op is en er bezuinigd moet worden, wordt het alleen maar erger. De overheid gaat juist nog minder doen en de burger moet zo veel mogelijk zelf organiseren.

Lees ook het commentaar van Martin Sommer op “burgerkracht” op:.de Volkskrant

Als het om vernieuwende ideeën bedenken en proefprojecten uitvoeren gaat (bijvoorbeeld voor de vergroening van onze versteende leefomgeving of van onze vervuilde economie), is burgerinitiatief uitstekend en moet dat inderdaad veel meer gestimuleerd worden. Een ander punt waar burgerinzet een goed idee is, is de controle van de standaardtaken van de gemeente. Mijn straat werd laatst opnieuw bestraat, maar geen van mijn buurtgenoten noch de stratenmakers zagen daar de noodzaak van in. Wij kregen de brief van de gemeente hierover echter pas toen de stratenmakers de volgende werkdag al zouden beginnen. Dat was te laat om de gemeente er nog op te wijzen dat het niet nodig was.

De straat vóór herbestrating (bron: Google)

Voor het uitvoeren van de standaardtaken, zoals de straat vegen, plantsoenen onderhouden en ouderenzorg, kan je burgers activeren, maar na verloop van tijd gaat het animo toch achteruit en stopt men er mee. Daarnaast is het vaak helemaal niet efficiënt.  Zo stond ik laatst het zanderige schoolplein van mijn kinderen te vegen, omdat de gemeente (die notabene eigenaar van de school is) de straatveegwagens de schoolpleinen niet laat doen. In de tijd dat ik daarmee bezig ben geweest had ik ook een extra techniekles kunnen geven die veel meer waard is dan de kosten van het vegen door een veegwagen.

Schoolplein vegen

Ik weet de oplossing voor de problemen met de standaardtaken wel. Er moet gewoon meer geld naar toe, niet minder. Dat geld moet ergens vandaan komen: linksom of rechtsom via belasting. Daarom vraag ik (ondanks dat ik deze maand zonder inkomen zit): Zouden we meer belasting mogen betalen zodat onze gemeente, provincie, staat, EU en wereld fatsoenlijk georganiseerd kunnen worden?

Maandagbijdrage van Jochem Lesparre

Fietsparkeren 2

Ik loop met een fietspomp in de hand naar buiten, want de achterband van m’n fiets zal in de afgelopen week wel weer langzaam leeggelopen zijn. Er zit zo’n klein gaatje in dat ik niet kan vinden om te plakken. Misschien moet ik er eens een nieuwe band op doen, maar dat is veel werk en zo gaat het ook nog wel een tijdje. Tot mijn verbazing is m’n fiets weg. Gisterochtend stond ‘ie nog tegen de muur van m’n huis, maar nu is de steeg leeg. Heeft iemand m’n oude fiets met een platte band gestolen? Onwaarschijnlijk! Dan bedenk ik dat ik gisteren mensen van de gemeente heb zien lopen. Is m’n fiets voor m’n eigen huis als wrak verwijderd? Ik bel naar het telefoonnummer van fiets fout=fiets weg.

Lekke band

“Nee meneer, wij verwijderen alleen fietsen in het stationsgebied.”
“Maar, ik heb echt mensen van de gemeente gezien die een fietswrak uit m’n steeg afvoerde.”
“Dat moeten dan mensen van vegen en legen zijn geweest, meneer.”
Dus bel ik daarnaartoe: “Nee, meneer we nemen alleen wrakken mee”.
“Maar ik vind het wel erg toevallig dat m’n fiets verdwenen is op de ochtend dat jullie daar bezig waren.”
“Oh. Wanneer was dat?… Waar woont u?… Hoe zag uw fiets er uit?… Ik zie hier foto van een roestige fiets met handremmen met stangen.”
“Ja dat is hm!”
“Nou dat is een wrak hoor.”
“Dat is helemaal geen wrak, hij rijdt hartstikke soepel en is alleen wat roestig omdat ‘ie altijd in de regen staat. Een glimmende nieuwe nieuwe fiets wordt maar gejat.”
“Nou vooruit dan maar. Dan is er misschien toch een verkeerde inschatting gemaakt.”
“Kan ik m’n fiets dan terugkrijgen?”
“Nee, die is vernietigd, meneer.”
“Oh, lekker dan, en nu?”
“U wordt binnenkort teruggebeld met een aanbod voor compensatie.”
Een week later biedt iemand me €100. Meer is de fiets inderdaad  niet waard, maar ik baal vooral van het gedoe dat het me oplevert. De €100 komt vervolgens niet. Pas na een half jaar en tien keer terugbellen krijg ik eindelijk m’n geld.

Fiets fout is fiets weg

Omdat ik meestal van twee fietsen van het grofvuil zelf een fiets inelkaarzet met een degelijk nieuw slot er op, is dat niet een gewild object om te stelen. Toch ben ik al heel wat fietsen kwijtgeraakt, vermoedelijk allemaal door de gemeente meegenomen. Ik snap dat de gemeente wrakken en foutgestalde fietsen weg moet halen. Ik snap ook dat het soms lastig is om in te schatten of een fiets een wrak is of alleen wat roestig en of een fiets echt fout geparkeerd is of alleen met de fiets ernaast uit het rek getrokken en omgevallen. Wat ik storend vind is dat het voor de gemeente handiger is om te veel fietsen weg te halen. De meeste mensen klagen toch niet. De kosten voor compensatie zijn daardoor zo laag dat het niet nodig is om het zorgvuldig te doen, maar ik zit dus nu weer zonder fiets.

Maandagbijdrage van Jochem Lesparre