Deze gigantische muurschildering ‘GELUK IS EEN BESLUIT’ is in 2007 zonder vergunning aangebracht op een blinde muur van een particulier parkeerterrein in de monumentale Leidse binnenstad. Een aantal omwonenden maakte bezwaar, de Adviescommissie voor Ruimtelijke Kwaliteit [ARK] vond de muurschildering te amateuristisch en adviseerde het kunstwerk te laten verwijderen. Wethouder Marc Witteman negeerde de bezwaren en het ARK-advies en verleende alsnog de vergunning. Op zijn weblog verdedigt hij zijn besluit als volgt: “…..Een aardig voorbeeld van een stukje amateurkunst dat deze grijze parkeerplaats mooi opfleurde. Maar helaas, voor zo’n schildering is een vergunning nodig en die was door de betrokken schilder niet aangevraagd.….Zij keken via de achterzijde van hun woning op het parkeerterrein en vonden een grijs parkeerterrein blijkbaar mooier. Daardoor kreeg ik de vraag of de gemeente handhavend zou moeten optreden…….Maar moet je dan, eventueel met behulp van de sterke arm, een dergelijke muurschildering op een particulier terrein gaan verwijderen. Ik stelde me de commentaren in de krant en locale sites alweer voor. Hoeveel mensen in de stad zouden van mening zijn dat het een taak van de gemeente is om dit stukje volksvlijt te verwijderen….. “ En inderdaad oogstte de wethouder lof op de lokale sites. Maar is die lof wel terecht?
Het gebeurt niet vaak dat het college een advies van de ARK naast zich neerlegt. Er zal in dit geval dus wel sprake zijn geweest van een zwaarwegend belang. Maar is angst voor impopulariteit onder boze burgers is een zwaarwegend belang? En als dat zo is dan is het college niet consequent: Omdat de ARK een te bouwen dakkapel in een buitenwijk van Leiden 15 centimeter te breed vond gaf zij een negatief advies. De gemeente weigerde de bouwvergunning en de Commissie van Beroep en Bezwaarschriften verklaarde het daarop volgende bezwaar ongegrond. Maar de bestuursrechter in Den Haag stelde de aanvrager van de bouwvergunning in het gelijk. De gemeente Leiden gaat nu in beroep bij de Raad van State. De reacties van de bevolking in het Leidsch Dagblad op dit bericht waren niet misselijk:
Kijk om je heen wat een wanstaltige gedrochten er in onze oude binnensteden door de overheid worden neergeplemd. Maar wel zeiken over een dakkapelletje van 1 cm breder. Zieke overheid, doe iets nuttigs!!
Dan komt ambtenaar schaaltje 9 ineens in beeld om een stempel te drukken. Feodaal, niets anders dan feodaal en anti-sociaal.
Je zou toch zeggen dat de gemeente Leiden belangrijker prioriteiten heeft dan dit soort gemierenneuk over centimeters. Wat een prutsers…
Angst voor impopulariteit kan dus niet de reden zijn voor het college om de vergunning te verlenen. Is de reden dan het beschermen van een ‘stukje volksvlijt’, een positieve culturele daad dus? Houdt Marc Witteman van figuratieve, naïeve schilderkunst en is zijn smaak een zwaarwegend belang?
Het is een interessante vraag of de wethouder aan onderstaande muurschildering van de internationaal bekende Leidse ‘stylemaster’ ZEDZ ook een vergunning verleend zou hebben en wat dan de reactie van de Leidse bevolking zou zijn geweest.
Vind ik leuk:
Like Laden...
Voor sommige mensen is graffiti hetzelfde als vandalisme. In sommige gevallen is dat terecht. Maar het is te makkelijk om elke ‘tag’, ‘piece’ of ‘mural’ als een uiting van crimineel gedrag te bestempelen. Graffiti is ook een eigentijdse vorm van kunst. Net als bij ‘gewone’ kunst is er bij graffiti een groot verschil in kwaliteit. Net als bij ‘gewone’ kunst kan graffiti geëngageerd, schokkerend of soms alleen maar esthetisch zijn. Het grootste verschil met ‘gewone’ kunst is dat graffiti ‘tentoongesteld’ wordt in de openbare ruimte. Dit maakt dat graffiti/streetart, gewild of ongewild, een onderdeel is van de moderne stadscultuur.
Koen Haer
leidseruimte
Walter van Peijpe
LEIDSE RUIMTE 